| › นิยายเรื่อง ม๊ะม๊าคับ! ป๊ะป๊าผมเป็นมาเฟีย by connimuchi |
| ชื่อตอน ตอนที่ 14 จะกลับบ้าน (ลงเนื้อหาใหม่) |
|
|
|
ตอนที่ 14 จะกลับบ้าน ออกัส ผมเดินออกมาจากหลังบ้านปล่อยให้สองพ่อลูกนั้นเคลียร์กันเอง ผมพยายามทำเป็นไม่สนใจน้องไนท์ลงโทษที่เจ้าตัวแสบชอบแกล้งคนอื่นแล้วชอบเอาแต่ใจตัวเอง ผมไม่รู้ว่าน้องไนท์ได้ความแสบนี้มาจากใคร ทั้งที่ผมไม่เคยสอนให้น้องไนท์เป็นคนแบบนี้เลย ผมพยายามแก้นิสัยแบบนี้ของเจ้าตัวแสบแล้วแต่นับวันเจ้าตัวแสบกับแผลงฤทธิ์หนักขึ้นกว่าเดินตั้งแต่ที่น้องไนท์เจอมันมา ผมไม่ชอบนิสัยแบบนี้ของน้องไนท์เลยผมไม่อยากจะคิดเลยถ้าน้องไนท์โตขึ้นแล้วมีนิส้ยแบบนี้จะมีใครรักน้องไนท์รึเปล่าเฮ้ย!!!ผมถอนหายใจแบบเหนื่อย “อ้าวคุณออกัสทำไมเดินกลับมาคนเดียวล่ะคะ คุณหนูน้อยกับคุณชายไปไหนล่ะคะ” นมอิ่มร้องทักผมที่เดินมานั่งม้าหินอ่อนตรงสวนหน้าบ้าน “คงจะอยู่ด้วยกันมั้งครับ” ผมตอบนมอิ่มด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ตอนนี้ผมงอนน้องไนท์อยู่ไม่รู้ว่าผมเดินออกมาโดยที่ไม่สนเจ้าตัวแสบ ป่านนี้คงจะร้องไห้เป็นเผาเต่าแล้ว “งั้นนมขอตัวไปทำอาหารเย็นก่อนนะคะ สงสัยคุณหนูน้อยคงจะหิวแล้วตั้งแต่มาคุณหนูน้อยยังไม่ทานอะไรเลย” “ไม่เป็นไรหรอกครับนมอิ่มผมว่าจะพาน้องไนท์กลับบ้านแล้ว ไม่รบกวนนมอิ่มหรอกครํบ”ผมรีบปฎิเสธนมอิ่มไป ตอนนี้ผมอยากกลับบ้านแล้วไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเจ้าของบ้านนี้แล้ว ยิ่งเห็นหน้ามันอยู่ใกล้น้องไนท์ความรู้สึกเมื่อวันวานมันกลับมาตอกย้ำผม “เอ่อ แต่ว่า” นมอิ่มกำลังจะพูด “นมอิ่มไปทำอาหารเถอะครับไม่มีใครกลับบ้านทั้งนั้น น้องไนท์ต้องอยู่ที่นี่กับผม”ไอ้คาร์ลมันเดินอุ้มน้องไนท์ออกมาจากหลังบ้านแล้วพูดแทรกนมอิ่ม “แต่กูจะกลับบ้านกับลูกกู” ผมหันไปพูดกับมัน “หึ ฝันไปเถอะเมีย มาไกลขนาดนี้เห็นที่คงจะให้กลับไปไม่ได้ทั้งสองคน” มันยักคิ้วใส่ผมแล้วกระซับอ้อมกอดน้องไนท์ “เอ่ออ นมว่านมไปเตรียมอาหารก่อนนะคะ” นมอิ่มพูดจบก็รีบเดินออกไปทันที “แต่กูจะกลับ มึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน เอาลูกของกูคืนมานะ” ผมเดินเข้าไปหามันแล้วพยายามที่จะเข้าไปอุ้มน้องไนท์จากอ้อมกอดมัน “ ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วตัวที่อุ้มอยู่นี้ล่ะเขาเรียกว่าอะไร หน้าตาถอดแบบมาจากกูทุกอย่างนิสัยนี้คาร์ลน้อยชัดๆ มึงยังจะปฎิเสธอีกหรอออกัส” หน้าผมตอนนี้รู้สึกว่ามันจะเริ่มร้อนขอบตารู้สึกว่ามีน้ำใสใสเหมือนจะไหลลงมา “ น้องไนท์เป็นลูกของกูคนเดียว” “มึงจะบอกว่ามึงช่วยตัวเองแล้วมีลูกได้หรอว่ะ หึหึ”ผมเกลียดน้ำเสียงแบบนี้ของมันจริงๆ มันทำให้ผมสู้มันไม่ได้เลย “ม๊ะม๊าาา น้องไนท์ขอโทษฮ่ะ” น้องไนท์ที่อยู่ในอ้อมกอดมันร้องเรียกผม น้องไนท์ยืนแขนสองข้างทำท่าที่จะให้ผมอุ้มพร้อมหลับตาทำหน้าออดอ้อนผมให้ยกโทษให้ ผมรีบเดินเข้าไปหาน้องไนท์ทันทีเพื่อที่จะพาน้องไนท์กลับบ้าน “ม๊ะม๊า ไม่โกธรน้องไนท์ก็ได้ แต่น้องไนท์สัญญากับม๊ะม๊าก่อน” ผมยื่นนิ้วก้อยออกมาให้น้องไนท์เกี่ยว น้องไนท์ยื่นนิ้วก้อยป้อมๆของตัวเองมาเกี่ยวนิ้วก้อยผม “อาไรหยอฮ่ะ” “น้องไนท์ต้องเลิกแกล้งคนอื่นและห้ามแกล้งผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ม๊ะม๊า ถ้าน้องไนท์ไม่เชื่อฟังม๊ะม๊าจะไม่รักเด็กดื้อจริงๆด้วย” ผมทำสีหน้าดุๆใส่น้องไนท์ผมไม่อยากจะให้ลูกเป็ยเด็กทาก้าวร้าวคนอื่น “ก็น้องไนท์ไม่ชอบผู้ชายพวกนั้นอ่ะเขาจะมาแย้งม๊ะม๊าของน้องไนท์ไป งือ” น้องไนท์ทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ “ไม่มีใครแย้งม๊ะม๊าไปจากน้องไนท์ได้หรอกครับ ม๊ะม๊ารักน้องไนท์คนเดียวเท่านั้นครับ ฟอดด” ใช่แล้วครับ ชีวิตของผมมีแค่น้องไนท์คนเดียว ความรักของผมให้ลูกและ….ไปหมดแล้ว ผมไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วเพราะหัวใจของผมยังคงมีใครคนหนึ่งอยู่ในนั้นผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว “จริงๆนะฮับ” น้องไนท์ยิ้มจนเห็นฟันขาว “ครับ งั้นเรากลับบ้านนะครับ” ผมอาศัยจังหวะนี้อุ้มน้องไนท์เพื่อที่จะกับบ้าน “กูว่าเราพูดกันเข้าใจแล้วนะเมีย ถ้ามึงยังยืนยันว่าจะกลับบ้านให้ได้เห็นทีกูคงต้องใช้มาตรการขั้นสุดยอดกับมึงแล้วนะเมีย” ไอ้คาร์ลมันเดินมาขวางทางผม “หลีกทางกูไม่มีอะไรจะพูดกับมึงแล้ว”ผมพยายามที่จะเดินออกไป “ปล่อยม๊ะม๊าของน้องไนท์นะ” ไอ้คาร์ลมันดึงผมที่อุ้มน้องไนท์อยู่เข้ามาไว้ในอ้อมกอดมัน “ไอ้คาร์ล ลูกจะตก” ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเกือบทำให้น้องไนท์หลุดมือ ผมหันไปทำตาขวางใส่มันและไม่กล้าขยับไปไหน กลัวน้องไนท์จะตกเลยต้องยอมปล่อยให้มันกอด “ไม่ตกหรอกน่า กูไม่ยอมให้มึงกับน้องไนท์เป็นอะไรหรอก” มันกระซิบที่ข้างหูผมลมหายใจมันเป่ารดต้นคอผม “อย่ามากอดม๊ะม๊า ของน้องไนท์นะ ปล่อยเลยลุงขี้ตู่” น้องไนท์หันมาเอาเรื่องมัน แล้วทำปากยู้ใส่ไอ้คาร์ล “ ไม่ ป๊ะป๊า ไม่ปล่อย” ยอมมันเลยนิสัยเอาแต่ใจ ทั้งพ่อทั้งลูก “ปล่อยน่าาาา ม๊ะม๊าลุงขี้ตู่ไม่ใช่ป๊ะป๊าของน้องไนท์นะ” น้องไนท์หันมาฟ้องผมแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ใช่ ลุงเป็นป๊ะป๊าของน้องไนท์จริงๆ ใช่ไหมเมีย” ผมพูดกับน้องไนท์แล้วหันมาทางผม “อะ เอ่อ” ผมไม่รู้ว่าจะตอบน้องไนท์ยังไงดี ใจหนึ่งก็อยากจะบอกน้องไนท์เรื่องป๊ะป๊าของเขา แต่อีกใจมันก็คอยย้ำเตือนอดีตที่ผ่านมา น้องไนท์อยู่ได้โดยไม่รู้ว่าป๊ะป๊าของเขาคือใคร แล้วสุดท้ายผมคววรทำยังไงดี “ตอบความจริงนะเมีย ถ้ามึงไม่บอกความจริงลูกไปกูคงต้องใช้กฎหมายมาบังคับมึงแล้ว มึงคงรู้นะว่าต่อให้มึงสู้กับกูมึงคงต้องเสียน้องไนท์ไป” มันกระซิบที่ข้างหูผม ปากของมันเฉียดแก้มผมไปมา “ ลุงนั้นเป็นป๊ะป๊าของน้องไนท์จริงๆครับ ฮะ ฮึก”ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลแต่สุดท้ายมันก็ยังไหลออกมาอยู่ดี ผมรู้ว่าถ้ามันฟ้องเรื่องน้องไนท์สุดท้ายมันต้องชนะผมอยู่ดี แล้วถ้ามันชนะผมก็ต้องเสียน้องไนท์ไป มันคงจะเอาน้องไนท์ไปอยู่กับมัน “ ป๊ะป๊า งืออออ น้องไนท์ไม่อยากมีปะป๊าแล้วฮ่ะ ม๊ะม๊า ฮะฮึก” น้องไนท์เห็นผมร้องไห้เลยกอดคอผมไว้พร้อมกับซบลงบนบ่าผม “ซู่ๆๆ ไม่ร้องครับเด็กดี”ผมลูบหลังน้องไนท์เบาๆ “น้องไนท์ไม่ต้องการป๊ะป๊าแล้วก็ได้ฮ่ะ น้องไนท์ไม่อยากให้ม๊ะม๊าร้องไห้อีกแย้ววฮึก” น้องไนท์สะอื้นเบาๆ “ป๊ะป๊าขอโทษครับน้องไนท์ ขอโทษที่ทิ้งน้องไนท์กับม๊ะม๊านะครับ ยกโทษให้ป๊ะป๊าด้วยนะครับ” ไอ้คาร์ลมันกระวับอ้อมกอดและเอามืออีกข้างของมันลูบหัวน้องไนท์เบาๆ ผมเงยหน้ามองการกระทำของมัน ผมเห็นน้ำตาของมันไหลด้วย ทำไมมันต้องร้องไห้ด้วยในเมื่อมันไม่เคยรักผมเลยหรือที่มันทำแบบนี้เป็นแค่แผนของมันที่จะเล่นกับความรู้สึกของผม “ทำไมป๊ะป๊าต้องทิ้งม๊ะม๊าด้วย ฮะฮึก ทำไมต้องทำให้ม๊ะม๊า น้องไนท์โป้ง!ป๊ะป๊าแย้ววว ไปเยยไม่ต้องมากอดม๊ะม๊าเขานะ” น้องไนท์ทำหน้างอนมันแล้วพยายามผลักมัน แรงน้อยๆๆของน้องไนท์ไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย “ป๊ะป๊ารักน้องไนท์มากนะครับ เรากลับมาอยู่ด้วยกันนะครับ” มันก้มลงหอมแก้มน้องไนท์ที่อยู่ในอ้อมกอดผมแล้วกระซับอ้อมกอดของมันที่กอดผมอยู่ “กรี๊ดดดดดด” เมื่อเจ้าตัวแสบทำอะไรไม่ได้เลยร้องออกมา ไม่ต้องตกใจไปหรอกครับอาการแบบนี้จะเป็นประจำเมื่อถูกขัดใจ หลังจากแสดงอาการแบบนี้ออกมา นางก็จะโชว์สะดีดสะดิ้งเต็มที่ ไม่มีใครเอาอยู่บ้างครั้งผมยังสู้แรงของเจ้าตัวแสบไม่ได้
ไรต์ลงเนื้อเรื่องให้ใหม่แล้วนะคะขอโทษทีที่เมื่อวานมันไม่มีเนื้อหา |
| แสดง 15 - 15 |
› คะแนนโหวต 1380 คะแนน
