ภูมิภัทร  อินทรธิโรจน์  (ภัทร) อายุ 29 เจ้าของกิจการอสังหาริมทรัพย์ทั้งในและต่างประเทศในเครือ “ อินทราธร”

“ในเมื่อผมถูกคุณดึงเข้ามาร่วมในเกม ผมก็จะเล่นเกมนี้กับคุณ  ใครรู้สึกก่อนคนนั้นแพ้”

ลัลลดา วิวัฒน์ชัย (ลดา) อายุ 23 นักแสดงและนางแบบ  จากสาวน้อยที่แสนน่ารักอ่อนหวานอะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปเป็นนางร้าย
“อยู่กับเขาฉันเป็นนางเอก แต่กับเธอฉันเป็นนางร้าย”

ปานรวี   สังครีกุล (รวี) อายุ 25 นักแสดงและนางแบบ
“เธอมันแค่นักแสดงกระจอกอย่าคิดมาเทียบชั้นกับคนอย่างฉัน”

“อยู่กับเขาฉันเป็นนางเอก แต่กับเธอฉันเป็นนางร้าย”

เพล้งงงงง!!!

เสียงแก้วแตกพร้อมกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดังมาจากในครัว ทำให้ภูมิภัทรต้องรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเสียงกรีดร้องนั่น  เมื่อพ้นขอบประตูเขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น ปานรวีกำลังกระชากลากถูลัลลดา ฝ่ายลัลลดาเองก็กรีดร้องเพราะความเจ็บปวด
“หยุดนะรวี คุณทำอะไรน่ะ” สิ้นเสียงอันทรงพลังของเขาการกระทำตรงหน้าก็หยุดลง พร้อมกับปานรวีที่วิ่งเข้ามาหาเขาปากก็พร่ำอธิบายที่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่
“ภัทรค่ะ รวีไม่ได้ทำนะคะ ยัยลดาปัดแก้วให้แตกพร้อมกับทึ้งผมตัวเอง แหกปากร้องไม่พอเอามือรวีไปตบหน้าเธอ กล่าวหาว่ารวีทำร้ายเธอ  รวีเปล่านะคะ”  ปานรวีบอกเสียงสั่นอาการเหมือนตกใจกับเรื่องเมื่อสักครู่พอสมควร แต่เขาเองก็ไม่ได้ปักใจเชื่อเสียทีเดียว เขาแกะมือปานรวีออกแล้วเข้าไปพยุงลัลลดาที่นอนสะบักสะบอมอยู่ตรงพื้นครัว หน้าตาเธอแดงปื้นรอยฝ่ามือ เสื้อผ้าที่เธอใส่มีรอยฉีกขาดเล็กน้อย
“คุณภัทรคะ ช่วยลดาด้วย ลดากลัวค่ะ ช่วยลดาด้วย”เธอพร่ำบอกเขาด้วยคำเหล่านี้ เนื้อตัวสั่นด้วยความกลัว หยาดน้ำตาไหลอาบสองแก้ม
“เธออย่ามาโกหกนะ ยัยโกหกหลอกลวง เธอทำตัวเอง เธอตบหน้าตัวเอง เธอฉีกเสื้อผ้าตัวเอง แล้วเธอก็กรี๊ดเพื่อให้ภัทรเข้าใจว่าฉันเป็นคนทำร้ายเธอ ภัทรค่ะคุณเชื่อรวีเถอะค่ะยัยลดาโกหก มันต้องการให้คุณเชื่อว่ารวีทำร้ายมัน” ปานรวีมองหน้าลัลลดาที่ซุกอกของภูมิภัทรอยู่
“คุณภัทรคิดว่าลดาจะบ้าทำร้ายร่างกายตัวเองเพื่ออะไรคะ ถ้าคุณคิดว่าลดาบ้าพอที่จะบ้าทำร้ายตัวเองเพื่อที่จะให้คุณภัทรสนใจ เห็นใจ หรืออะไรก็ชั่ง ลดาบอกเลยนะคะว่าลดาไม่บ้าพอที่จะทำแบบนั้นหรอกค่ะ” ลัลลดาพูดพร้อมกับเงยหน้ามองภูมิภัทรที่นั่งกอดตัวเอง เขาจึงพยุงให้เธอลุกขึ้น
“แต่ภัทรค่ะ รวีอธิบายได้นะคะ” ปานระวีพยายามที่จะอธิบายเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อ แต่ภูมิภัทรก็พูดขัดขึ้นเสียก่อน
“พอสักที คุณออกไปได้แล้วระวี กลับไปซะผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ” ภูมิภัทรเอ่ยปากไล่เขาพยุงลัลลดาเดินออกไปจากห้องครัวแว๊บหนึ่งที่สายตาของปานรวีเห็นสายตาของลัลลดาที่ยิ้มเย้ยเธออย่างผู้มีชัยชนะที่ภูมิภัทรเลือกที่จะเชื่อเธอมากกว่าปานรวี แล้วภูมิภัทรก็พยุงลัลลดาออกไปจากห้องครัวทิ้งให้ปานรวียืนงงไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่